Çıktım yücesine seyran eyledim Yar ile gezdiğim yollar perişan Firkat geldi bir ah çektim ağladım Bir ben değil cümle eller perişan
aşkın zahmetinden yurt oldu dağlar Gurbet elde kalan ah çeker ağlar Döküldü yapraklar bozuldu bağlar Viran olan bağda güller perişan
Fenadır dünyanın ötesi fena Biz de eremiyok ezelki güne Avcının elinden uçtu bir suna Sunamı sarmıyan kollar perişan
İndim gittim nazlı yarın iline Bülbül konmaz bahçesine gülüne Bayram gelsin kına yakam eline Kınası olmadık eller perişan
Ömer eder böyle imiş yazımız Şu illerden gitmez oldu gözümüz Ulu meclislerde ötmez sazımız Almaz perdeleri teller perişan |